Om de energietransitie te faciliteren zullen bedrijven die nu fossiele grond- en brandstoffen op- en overslaan, de komende tijd steeds vaker groene grond- en brandstoffen opslaan. Voor deze vergroening is onder andere waterstof nodig. Veel van deze waterstof wordt in de vorm van ammoniak van buiten Europa geïmporteerd via onze havens en doorgevoerd naar bedrijven in Nederland en bijvoorbeeld het Duitse achterland. Voor de import zijn grootschalige ammoniakopslagtanks nodig. Deze bestaan nog niet op de nodige schaal en moeten de komende jaren worden gebouwd. Om te zorgen voor veilige opslag en de vergunningverlening hiervoor te versnellen is door industrie en overheid afgesproken om een nieuwe PGS-richtlijn op te stellen.

Zie onderstaand kader van het PGS projectbureau voor meer informatie over PGS in Nederland.

Grootschalige op- en overslag ammoniak

Ammoniak wordt op zich al decennia lang op- en overgeslagen van schepen, treinwagons en buisleidingen naar tanks en vice versa. De schaalomvang en de overslagsnelheid is echter nieuw. Veel gebruikte technieken die voor de huidige schaalomvang beschikbaar zijn, zijn niet zonder meer de meest veilige voor toekomstige grootschalige opslag. Daarom wil de industrie samen met de bouwers behoedzaam ontwerpen, waarbij rekening wordt gehouden met de veiligheid van werknemers en contractors én vanzelfsprekend met mogelijke incidenten met gevolgen voor de omgeving. De verwachting is overigens dat een toename van ammoniakopslag en -vervoer de innovatie van veilige bouw zal laten toenemen.

Nieuwe PGS 12 richtlijn

In Nederland werken overheid en industrie samen in de Programmaraad Gevaarlijke Stoffen om een PGS-richtlijn te ontwikkelen voor grootschalige op- en overslag van ammoniak. Deze beschrijft onder andere wat de best beschikbare technieken zijn, waarmee een bedrijf aan veiligheidsdoelen kan voldoen. Uiteindelijk keuren overheidsinstanties een ontwerp goed. Daarom vraagt de ontwikkeling naar ammoniakopslag goed overleg tussen vergunningverlener en bedrijf waarbij gezamenlijk gestreefd wordt naar een hoog veiligheidsniveau. Een nieuwe PGS richtlijn (PGS 12) kan hiervoor een belangrijke handreiking zijn.

——————————————————————————————————————–

Informatie van het PGS projectbureau

Website PGS projectbureau

Hoe werkt PGS?

De publicatiereeks is een handreiking voor bedrijven die gevaarlijke stoffen produceren, transporteren, opslaan of gebruiken en voor overheden die zijn belast met het toezicht op en de vergunningverlening aan deze bedrijven. Een PGS-richtlijn is een document over specifieke activiteiten met gevaarlijke stoffen. Het beschrijft integraal de belangrijkste risico’s van die activiteiten voor de omgevings- en brandveiligheid en de veiligheid van werknemers. Daarnaast beschrijft het de mogelijke gevolgen van die activiteit voor de rampenbestrijding.

Een PGS-handreiking kent de volgende hoofdelementen:

• de basis van de richtlijn wordt gevormd door de wettelijke kaders;
• deze kaders en een uniforme, transparante risicobenadering met de relevante scenario’s vormen de basis voor de doelen in de PGS-richtlijn;
• met deze doelen wordt een aanvaardbaar veiligheidsniveau bereikt bij activiteiten met gevaarlijke stoffen, en
• in de PGS-richtlijn worden maatregelen beschreven waarmee in ieder geval aan de doelen kan worden voldaan.

Voor de toepassing van de Publicatiereeks geldt het gelijkwaardigheidbeginsel. Dit houdt in dat een bedrijf voor andere maatregelen kan kiezen dan in deze richtlijnen zijn opgenomen. In de praktijk betekent dit, dat tijdens het vooroverleg, in het kader van een melding of in de vergunningaanvraag gegevens moeten worden overgelegd waaruit blijkt dat minimaal een gelijkwaardige bescherming van het milieu, arbeidsbescherming of brandveiligheid kan worden bereikt. Het bevoegd gezag beoordeelt, bijvoorbeeld in het kader van de vergunningverlening, of melding uiteindelijk of met de toepassing van het andere middel een gelijkwaardige bescherming kan worden bereikt. De Inspectie SZW beoordeelt dit bij inspecties in het kader van de handhaving van de Arbeidsomstandighedenwetgeving.

Wanneer bedrijf en bevoegd gezag niet eens wordt wat BBT is….

Wanneer een bedrijf en bevoegd gezag het niet eens worden wat in een bepaald geval de best beschikbare techniek is, beslist het bevoegd gezag. Het bevoegd gezag stelt aan de hand van de volgende bepalingen vast wat BBT is.

Besluit omgevingsrecht
Artikel 5.4, Bepalen van de beste beschikbare technieken

Bij het vaststellen van de beste beschikbare technieken houdt het bevoegd gezag in ieder geval rekening met:

1. de toepassing van technieken die weinig afvalstoffen veroorzaken;
2. de toepassing van stoffen die minder gevaarlijk zijn dan stoffen of mengsels als omschreven in artikel 3 van de EG-verordening indeling, etikettering en verpakking van stoffen en mengsels;
3. de ontwikkeling, waar mogelijk, van technieken voor de terugwinning en het opnieuw gebruiken van de bij de processen in de inrichting uitgestoten en gebruikte stoffen en van afvalstoffen;
4. vergelijkbare processen, apparaten of wijzen van bedrijfsvoering die met succes in de praktijk zijn beproefd;
5. de vooruitgang van de techniek en de ontwikkeling van de wetenschappelijke kennis;
6. de aard, de effecten en de omvang van de betrokken emissies;
7. de data waarop de installaties in de inrichting in gebruik zijn of worden genomen;
8. de tijd die nodig is om een betere techniek toe te gaan passen;
9. het verbruik en de aard van de grondstoffen, met inbegrip van water, en de energie-efficiëntie;
10. de noodzaak om het algemene effect van de emissies op en de risico’s voor het milieu te voorkomen of tot een minimum te beperken;
11. de noodzaak ongevallen te voorkomen en de gevolgen daarvan voor het milieu te beperken.

——————————————————————————————————————–